Böyle fedakarlık görülmedi: Ömrünü engelli çocuklarına, hasta eşine, baldızına ve kayınvalidesine adadı
Böyle fedakarlık görülmedi: Ömrünü engelli çocuklarına, hasta eşine, baldızına ve kayınvalidesine adadı
Fedakar anne: “Ölürsem ailemi devletime emanet ederim”
KASTAMONU – Kastamonu’da yaşayan 48 yaşındaki Satiye Zeynelabidin, zihinsel engelli üç çocuğu, hasta eşi ve zihinsel engelli ablası ve kayınvalidesine yıllardır bakıyor. Fedakar anne, “Ben ölürsem çocuklarımı, eşimi, baldızımı, kayınvalidemi devletime emanet ederim” dedi.
Kastamonu’da yaşayan Satiye ve Celal Zeynelabidin çiftinin 3 çocuğu zihinsel engelli olarak dünyaya geldi. Eşi Celal Zeynelabidin’in de sağlık sorunları nedeniyle çalışamaması nedeniyle evin tüm yükünü Satiye Zeynelabidin üstlendi. Kayınpederinin vefatından sonra eşinin zihinsel engelli ablası ve kayınvalidesine de bakan Satiye Zeynelabidin, bakıma muhtaç çocukları Mustafa (33), Sakine ve Hilal Parıltı’ya bakıyor. 58 yaşındaki hasta eşi ve 40 yaşındaki kocasının ablası Hüsniye ile 85 yaşındaki kayınvalidesi adeta bebek gibi. Çocuklarını özel eğitim merkezlerine gönderen Satiye Zeynelabidin, akşam saatlerinde çocuklarının okul dönüşünü dört gözle bekliyor. Satiye Zeynelabidin çocukları okuldayken eşinin, baldızının ve kayınvalidesinin ihtiyaçlarını karşılıyor.
Fedakarlığıyla çevresindeki vatandaşlara örnek olan Satiye Zeynelabidin, “Ben ölürsem çocuklarımı, eşimi, baldızımı, yengemi devletime emanet ederim” dedi.
“Üç zihinsel engelli çocuğuma, hasta eşime, kayınvalideme ve zihinsel engelli baldızıma bakıyorum”
3 zihinsel engelli çocuğu olduğunu belirten Satiye Zeynelabidin, zihinsel engelli çocuklarının yanı sıra eşi, baldızı ve kayınvalidesinin de rahatsız olduğunu belirtti. “Mutlulukla bakıyorum. Hiçbir zorluğum yok. Aileme bakınca Allah bana güç veriyor. Ben sevgiyle bakıyorum. Onlar benim hayatım, onlar benim ailem. Onlarsız yaşayamam.” .
“Asla yorulmam, aileme severek ve isteyerek bakarım”
Satiye Zeynelabidin, hafta içi sabah çocuklarını okula gönderdiğini, ardından günlük işlerini evinde yapmaya çalıştığını belirterek, “Akşam yemekleri hazırlayıp çocuklarımın gelmesini bekliyorum. Benim eşim de rahatsız, yengem de rahatsız, kayınvalidem de rahatsız, hepsiyle ilgilenmeye çalışıyorum, hiç yorulmuyorum, bakıyorum. onları severek ve isteyerek.Onların memnuniyeti benim de mutluluğumdur.Ölene kadar onlara elimden geldiğince bakacağım.Ölürsem ailem devletime emanet.Bazen ben de ailemin hali ne olur diye düşünüyorum. gece yattıktan sonra ölüyorum kimin umurunda geceleri uyuyamıyorum bazen tv de görüyorum çocuklarını sokağa atıyorlar onları görünce çok üzülüyorum göz yaşları ile bakıyorum onlara Çocuğumun saçı telef olmasın istiyorum ben çocuklarımı öldüremem insanlar çocuklarını nasıl öldürüyor sokağa nasıl atıyorlar diye bilmiyorum Ailemin başımın üzerinde yeri var. Çocuklarımın zihinsel engelli olacağı ve onlara bakamayacağı hiç aklıma gelmezdi. Kendime ait bir lokmam yoksa, onları beslemeye çalışacağım. Güç günlerim sona erdi. Paramın olmadığı, çocuklarıma bir şey alamadığım günler geride kaldı. Bana bazen ‘neye güvenirsin kime güvenirsin’ diye konuşurlardı. Ama Tanrı bana yardım etti. Milletimiz, devletimiz yardım etti. Bunun için de teşekkürler. dik duruyorum Ölene kadar dimdik duracağım ve arkalarında duracağım. Ben hayatta olduğum sürece 3 çocuğum, eşim, baldızım, kayınvalidemle beraberim. Benden başka kimse yok. Bir gün ölürsem üç çocuğumu, eşimi, baldızımı, kayınvalidemi devletime emanet ediyorum. başka kimsem yok Önce Allah, sonra devletim” dedi.
